Dag 7 - Op naar de woestijn

We zijn alweer een week op pad en het is tijd om Los Angeles achter ons te laten en naar Las Vegas te gaan. 

Na het ontbijt vertrokken we richting het Griffith Observatorium, want die hadden we nog tegoed. Om 10u opende het observatorium, eenmaal aangekomen hadden we er natuurlijk niet over nagedacht dat de rest van het park eerder open was. De auto werd dus verder naar beneden geparkeerd en we konden nog een kwartier naar boven lopen. 

Eenmaal aangekomen werd het wandelen beloond. 

Na een prachtig uitzicht over Los Angeles gingen we op pad naar Calico Ghost Town, een oud mijndorp. Nadat Lisa (op dit moment nog) zonder te betalen heeft getankt kwamen we na twee uur aan. 

Een behoorlijk commercieel terrein waar we op Lisa haar advies een mijn tour hebben gedaan. Zelfs in het casino ben je niet zo snel door je geld heen, want na 2 minuten stonden we weer buiten. 

Verder waren het mooie huisjes en waren we toch weer een bijzondere ervaring, met mooi uitzicht, rijker. 

Vervolgens moesten we nog ruim twee uur naar Las Vegas. In totaal hebben we denk ik 3u door de woestijn gereden met helemaal niets. Wat een rare gewaarwording is dat. Zat auto's, maar in 3u tijd ik denk drie plaatsjes gezien. 

Bijzonder is om midden in de woestijn ineens Las Vegas te zien liggen, aldus Lisa. In de praktijk was het een verlaten achtbaan en hotel en moesten we nog een klein uur rijden. 

Alsnog een bijzonder aangezicht toen we daadwerkelijk aankwamen. Druk was het wel, maar dankzij de navigerende skills van Lisa kwamen we snel in ons hotel aan, het vijf sterren hotel Bellagio! 

Ja als we toch in Vegas waren, dan moesten we ook eens in een luxe hotel zitten, en dat was gelukt.. Op 27 hoog met een fantastisch uitzicht over de strip en met name de fonteinen van het Bellagio waren we zeer van onder de indruk. 

​​​​​​

Een gigantisch hotel wat we na het betreden van de kamer goed hebben verkend. Mooi zwembad, botanische tuinen, luxe winkels en uiteraard het casino.

We hebben een rondje over de stip gemaakt en kwamen door een opmerkende Lisa bij een steakhouse terecht. 

Daar was de ossenhaas en de rode wijn (voor Mark) echt fantastisch. We hebben heerlijk gegeten. De glimlach kwam niet meer van het gezicht. 

Rond half tien zijn we via de Strip weer naar het hotel gegaan. Het hotel van volgende week, Mandalay Bay, zagen we al liggen.

Eenmaal in het hotel heeft Lisa het record van geld verspillen vandaag bijna gebroken bij de gokautomaat, maar ze wist het een halve minuut langer vol te houden dan in de mijn. 

Mark, als erkend gokker, was zo verstandig om vandaag niet te gaan gokken. Morgen volgt immers nog een dag. En om vanavond met wat drankjes te beginnen... 

Eenmaal in de hotelkamers viel Lisa als een blok in slaap en genoot Mark nog even van het uitzicht. 

In de praktijk blijkt al dat reizen toch wel meer energie te kosten dan je verwacht. Na het schrijven van deze blog is het inmiddels middernacht en tijd voor een dutje.