Dag 24 - Het gevoel van Nederland

Vanochtend moesten we weer vertrekken uit het Yosemite Park. Voordeel was dat we vandaag rustig aan konden doen vanochtend. Geen gestress om parkeerplaatsen voor het hiken. 

Na afscheid te hebben genomen van de beer konden we op pad. Vier uur rijden naar Santa Cruz. 

We eindigen deze vakantie met twee nachtjes in Santa Cruz, aan zee, lekker relaxen in het zonnetje. 

Idee was uitstekend. De uitvoering bleek wat minder. Er stond een bewolkte dag met 15 graden op de planning. Het deed ons aan Nederland denken. Steeds meer komt het gevoel op dat de vakantie erop zit en we naar huis moeten. Zeker na vanochtend met de kids gebeld te hebben, papa en mama zijn er bijna weer. 

We ontbeten nog in de volle zon, maar het laatste uur was er helaas geen blauwe lucht meer te zien. 

Eenmaal in Santa Cruz aangekomen was het inderdaad fris. In het hotel werden onze korte broeken en mouwen gauw omgeruild voor de lange versies. 

Locatie van het hotel was top. Onderstaande foto bewijst wel hoe dicht we op het strand zaten. 

Helaas was de carrousel (het attractiepark) dicht, maar morgen is die open. 

Het indoor funhouse was wel geopend en daar was een midgetgolfbaan. Laat dat ons vaste ritueel zijn op vakantie. 

Het was een mooie baan en uiteraard een mooi moment om Mark zijn ongeslagen status in onze relatie te verlengen. 

Helaas was Mark na enkele dagen hiken en deze dag auto rijden niet helemaal scherp meer. Lisa had een goede dag en stevende op de overwinning af. 

Met nog drie rondes te gaan zag Mark het bordje de Flying Dutchman, hij pakte het stuur stevig vast en wist dankzij een stressvolle mislukte laatste ronde van Lisa haar voorbij te steven! 

Helaas was de scherpte er nog steeds niet want bij het tellen bleek dat Lisa had gewonnen.. 

Dat moesten we twee uur lang aanhoren en gevierd worden met een lekker diner. 

We kwamen dankzij Lisa terecht bij het Ideal restaurant. Konden we eindelijk eens op de Nederlandse manier betalen. Helaas was het begip Ideal er niet bekend.. 

Wat we wel kregen was een heerlijk voorgerecht. 

Wat volgde was uniek. Op aandringen van Lisa, maar vooruit. Mark aan de zeebaars met witte wijn. Soms moet je je grenzen verleggen. We zaten immers in een restaurant aan zee (net Nederland). De wijn was geen succes, de vis een uitstekende. 

Lisa koos voor de gezonde optie van de salade, waar er plots hete pepers doorzaten. De tranen sprongen in de ogen.. Van Mark van het lachen, van Lisa van de hete peper. Gelukkig waren er twee glazen water en een glas wijn paraat om de boel te blussen en kon er afgesloten worden met een Lava cake. 

Terug in het hotel bij het schrijven van deze blog werd de midgetgolf score toch maar even nageteld. Tja Mark was nog steeds niet scherp geweest, die man is natuurlijk ook al bijna 33, olde bok. 

Het zorgde wel voor een extra puntje voor Lisa waarmee zij niet meer gewonnen had, maar het in een gelijkspel eindigde, morgen revanche?