Dag 22 - Upper Yosemite Fall

Nadat we gisteren goed gesloopt op bed gingen hebben we heerlijk geslapen. Vandaag gingen we de Upper Yosemite Fall lopen. Een wandeling van 10 kilometer. 

Rond kwart voor 9 kwamen bij de parkeerplaats aan. Mooi optijd. Wat moeten we de rest van de middag doen? Straks zijn we weer zo vroeg klaar. Enkele zinnen in de auto. 

Eenmaal begonnen was al na twee minuten duidelijk dat het niet zo makkelijk ging als gisteren. We voelden onze benen nog goed van gisteren. Vooral Mark zijn kuiten hadden het al snel zwaar. 

We gingen dan ook stijl omhoog. Ja we moesten ongeveer een kilometer omhoog, in dik 5km. Daar hadden we natuurlijk even niet aan gedacht. Dat was gisteren de helft minder. Zo waren we na drie kwartier pas op 1,5km. Het kon nog wel eens een lange dag worden. 

Het advies was gegeven om na 1,5km terug te gaan, dit ivm de moeilijkheidsgraad vanwege het vele water. Al gauw zagen we waarom dat was. We moesten door enkele watervalletjes heen. Dit was zoeken naar een droge steen en een goede sprong om de voetjes droog te houden. Bij de eerste poging verloor Lisa al haar zonnebril, maar deze kon nog net gered worden. 

Even verderop hadden we een prachtig uitzicht op Upper Fall, één van de grootste watervallen hier, onze eindbestemming. 

De watervallen zijn vanwege het smeltende sneeuw momenteel op haar sterkst. Dat leverde echt mooi beelden op. 

Inmiddels waren we anderhalf uur verder en voelden we de regen en wind van de waterval. Het klonk alsof het onweerde. Nat werden we, maar het was te doen. 

Gelukkig zorgde het water en de wind voor meer zuurstof waardoor de hike opeens wat makkelijker ging, en dat was hard nodig. 

We kwamen meerdere watervallen tegen, delen van het pad die onder water liepen. Het was een spectaculair gedeelte en fantastisch om te doen. Klimmen en klauteren om het water maar te ontwijken, en dan lukte. Helaas kwamen na een tijdje dusdanig hoog dat de zowel de bomen als de watervallen ophielden. 

Het werd weer zwaar. Het was de eerste dag deze vakantie dat Mark het duidelijk zwaarder had dan Lisa, die vandaag juist een goede dag met het hoesten had. Nog twee kilometer ploeteren en na 3,5 uur totaal waren we boven! 

We werden beloond met een uitzicht over de vallei en iets lager naast het geweld van de Upper Fall. 

Na een lunch met uitzicht was het tijd voor de afdaling. En die was even wat zwaarder dan gedacht. 

Nergens een normaal pad, enkel stenen, rotsen, boomstammen en zand. 

Voor Lisa een pittige uitdaging met haar knieën. Alleen Mark met zijn kantoorbenen en schoenen van maatje 45 waren niet zo flexibel voor al die kleine stenen. Het was dus glibberen en ook zijn knieën kregen een goede opdonder. 

Toen kwamen we de watervallen natuurlijk weer tegen. Die waren inmiddels wat sterker geworden, en gladder. Ondanks meerdere kleine glijpartijen zijn we beide ongedeerd doorgekomen. 

Wat resteerde was nog een dik uur naar beneden. Uiteindelijk met pijnlijke voeten, benen en knieën en zonder water hebben we na 6u hiken de auto gehaald. Een hele prestatie, aldus onszelf. 

Wat restte was een uurtje bij zwembad, lekker in de jacuzzi in onze kamer en een hapje eten bij het restaurant van het hotel. Een avondje relaxen en hopen dat de beentjes het morgen weer doen. Dan staat opnieuw een hike van 10km op de planning..