Dag 2 - Dagje San Francisco

Vergeet je de wekker niet te zetten Lisa? Nee hoor, ik zet er zelfs twee. Om 8.50 moesten we ons melden voor de trip naar gevangeniseiland Alcatraz, we konden ons niet permitteren om te laat komen natuurlijk. 

De wekker was hard nodig, want onze jetlag was ons niet vergeten. Half 4 snachts waren we beiden klaarwakker. Goedemorgen... 

Na een lekker ontbijtje in de buurt konden we met de door Lisa geregelde Muni Mobile de hele dag gratis met het openbaar vervoer. Keurig op tijd bij de bushalte werd ons vervolgens vriendelijk vertel dat de Muni niet voor deze bus geldt.. 

Lichtelijk in paniek op zoek naar plan B, want welke bussen dan wel? Gelukkig mochten we met de volgende wel mee en waren we keurig om 8.40 bij Pier 33 voor de boot naar Alcatraz. 

Na een korte boottocht kwamen aan op het eiland. Je kon de historie voelen bij binnenkomst. Dat dachten meerdere mensen overigens want het was beste druk. 

Met een Nederlandse audiotour op de koptelefoon konden we het cellencomplex bekijken. Complimenten hoe dit geregeld was. Veel informatie en interessante verhalen. 

Na een uurtje audiotour en een rondje over het eiland hadden we prachtig uitzicht op San Francisco en daarmee was het tijd om terug te gaan. 

Vanaf de boot was de Coit Tower goed te zien, dat moest een mooi uitzicht geven. Helaas hadden we nog niet geleerd van gisteren dat de stad op heuvels ligt en waren er (voor het gevoel) honderden traptreden nodig om überhaupt bij de toren te komen. 

Eenmaal aangekomen bleek daar een prima uitzicht te zijn en geloofden we het wel om de toren zelf nog te bezoeken. Op naar de volgende stop, China Town. 

Na een wandeling van een half uur, Mark in de regen, Lisa onder de paraplu, waren we aanbeland bij China Town. 

Toeristisch als we zijn (en om te schuilen) allerlei winkels naar binnen gegaan, kijken kijken en niet kopen. Dat kon vast geen kwaad want met al die "Lucky Cats" in elke winkel zaten die Chinezen vast wel goed. 

Via de drakenpoort was het tijd om de benenwagen eens even rust te geven en met de bus verder te touren. 

De discussie voor idioot van de dag zouden we vandaag overslaan, aangezien we niet hoeven te navigeren met de auto. 

Helaas bleek dat de discussie alsnog op gang komt voor het staan bij de verkeerde halte, aan de andere kant van de weg of domweg de verkeerde kant op lopen. 

We waren het in ieder geval eens dat navigeren niet best voor de relatie is. Gelukkig hebben we de komende dagen nog twee bedden. 

Na het stadhuis te hebben gezien was het tijd voor bier, het was immers al 14u en de stappenteller was ruimschoots gehaald. Na een uurtje pauze was het reizen naar de volgende stop, Alamo Square. Langs veels te veel zwervers en vervolgens de bus kwamen op de beroemde locatie. 

Leuk uitzicht, prima huisjes, maar die zagen we overal. Vast een prachtige plek bij 25 graden en zon, maar wij waren snel weer weg. 

Om 16u waren we weer in het hotel om even te rusten. Mark dacht tijd voor zijn specialiteit, een middagdutje, het is immers ook vakantie. Zo gezegd, zo gedaan. Helaas dacht Lisa een uurtje later, hè dat kan ik ook en laat ik ook nog eens geen wekker zetten, hoezo jetlag. 

Resultaat was dat we 3u later wakker werden en als de sodemieter konden gaan avondeten. 

Waar het lichaam een broodje pindakaas met een gekookt eitje verwachtte, werd het een snitzel voor Mark en kaasfondue voor Lisa. Vervolgens gauw terug naar het hotel in de hoop dat we (zometeen) snel in slaap vallen, morgen wacht een lange reis naar Santa Barbara.