Dag 11 - Zion National Park

Wauw, wauw en nog eens wauw. Zo kunnen we het beste deze dag beschrijven. 

Vroeg opstaan deden een boel mensen. Maar mede doordat het een uurtje later is hebben we ervoor gekozen geen wekker te zetten en waren we rond half 9 pas wakker. 

Voor vandaag stond de Scout Outlook Trail via de West Rim Trail op de planning, die eerste is 3 km (enkele rit), West Rim loopt in totaal 25km door. 

Rond half 11 waren we klaar voor onze wandeling die als zwaar te boek stond. 

Lisa begon vol enthousiasme met een trui aan de hike, welke echter na 5 meter uit kon. Het werd uiteindelijk 25 graden vandaag. 

Lisa is de laatste dagen wat aan het hoesten en dat werd aan het begin van de hike niet veel beter. Het zou toch niet een terugkeer van een luchtweginfectie zijn..? 

Met hoesten en benauwdheid ging het met elke stap beter in een zeer steile trip naar boven. Het deed ons denken aan de heuvels van San Francisco, maar dan zonder einde. 

Na het eerste stuk in de zon gingen we richting de andere kant van de vallei, gelukkig even de schaduw. De kuiten konden we al goed voelen. Voor Lisa was het een zware beproeving, maar met vele pauzes kwam ze knap boven! 

Na ongeveer twee uur klimmen kwamen aan bij de Scouting Overlook, waar we een mooi uitzicht hadden. Hier konden we in de drukte met mensen en eekhoorns even zitten en een broodje eten. 

Rechtsaf kon je nog een stukje hoger naar Angels Landing, maar daar waren we dus niet voor uitgeloot. Linksaf ging de West Trim Rail verder, wat ook een stuk hoger ging. We gingen die route verder. 

Een klein stukje verder bleek echter dat we daar een veel mooier uitzicht hadden waar het een stuk rustiger was. 

Na een fotosessie konden we verder naar boven. Tot dusver hadden we nog een pad. Vanaf nu was het meer stenen dan een begaanbaar pad, wat de hike een stuk leuker maakte. 

We kwamen elke keer bij het punt dat we dachten, dit is het hoogste punt, eenmaal daar aangekomen konden we nog een stukje hoger. Het werd steeds rustiger en mooier. 

Toen het einde eenmaal echt in zicht was bleek dat er flink geklommen moest worden met handen en voeten, wat niet geheel ongevaarlijk was. 

Lisa besloot om niet verder te gaan en Mark ging alleen naar de top. 

Hier volgde echt een prachtig uitzicht waar je meerdere kanten op een hoop kon zien. 

Na een kwartiertje eenzaam genieten kon Mark weer naar beneden. Op het lastigste punt aangekomen zag hij ineens een krullenbol omhoog komen. Lisa wilde het toch een poging geven. Eenmaal boven was ze echter bekaf en wilde ze zsm weer naar beneden zonder al bovenstaande te zien. Gezamenlijk konden we tenminste wel veilig naar beneden. 

De route naar beneden werd ingezet. Dit ging toch een stuk sneller dan omhoog en het was ook wel even fijn om al die mensen te zien zwoegen om boven te komen (net als wij). 

Na ruim 10 kilometer te hebben gehiked waren we weer beneden. Het was er werkelijk geen meter vlak, wat we goed in onze benen merkten. In totaal hebben we een hoogteverschil van 789 meter afgelegd (volgens Strava). 

Na een korte pauze zijn we met shuttlebus een halte verder gegaan en nog een kleine hike naar de Weeping Rock Trail gedaan. Het kwamen voor onze voeten en benen goed uit dat we na een half uur alweer klaar waren. Het stelde niet zoveel meer voor na alles wat we hadden gezien. Maar toch leuk even te zijn geweest. 

Lisa heeft het ondanks het vele hoesten goed weten vol te houden. Het was inmiddels half 4, tijd voor ons hotel, metname het zwembad. 

Onderweg schrok Lisa opeens op in de bus, mensen hadden een beer gezien hoorde ze. Nou dat was geen beer zag ze, domme Amerikanen. 

Het was een hert, wat ze in Amerika ook wel deer noemen, klinkt als.. 

Eenmaal in het hotel komt het besef toch wel binnen dat het echt uniek is dat je dit allemaal mag en kan meemaken.

Normaliter maak je grappen over schoonmoeders, maar in dit geval toch even een extra dankwoord voor haar, die op onze kids past, waardoor wij deze reis mogen maken. 

Bij het hotel hebben we nog even twee uur van de zon, het zwembad en de jacuzzi genoten. 

De avond is afgesloten bij een restaurant nabij ons hotel, waar we lekker hebben gegeten, maar een nog lekkerdere wijn hebben gedronken. 

Helaas werd het niveau aan tafel met een wijntje er niet beter nadat de vraag was met welke BN(bekende Nederlander)-er Mark nog wel op de foto wilde en Lisa met de optie Ariane Grande kwam. Welke volgens de laatste gegevens niet Nederlands is. De volgende optie, Zangeres Zonder Naam, welke al 25 jaar geleden overleden is hielp ook niet. 

De avond is uiteindelijk gezellig met spelletjes en een uur bloggen (na een vreselijke WiFi verbinding waardoor ik geen foto's kon uploaden) afgesloten.